Mati Diop’un ilk uzun metrajlı filmi Atlantics, Senegalli kadınların sınıf sömürüsünün ve muhafazakarlığın içerisinde kendi yollarını çizme gayretini anlatıyor. Dakar’da bir gökdelenin inşasında çalışan işçiler, maaşlarını alamayınca daha iyi bir hayat için sessiz sedasız İspanya’ya doğru yelken açarlar. Göç eden işçilerden birinin sevgilisi olan Ada (Mame Bineta Sane), sevgilisi Souleiman’ın hasretiyle yanarken, ailesi tarafından yörenin zenginlerinden Omar ile evlendirilir. Düğün gününde Omar’ın evindeki yatağın bilinmeyen bir sebeple alev alması üzerine bir soruşturma başlatılır. Yangınlar ve garip olaylar birbirini izler.
Atlantics, magical realism edebiyatını anımsatan bir yapım olmuş. Senegalli işçilerin ve yoksulların sosyal gerçekliğinden yolan çıkan film, gittikçe daha fantastik bir tona kavuşuyor. Fakat fantastik öğelerin filme dahil olması, yine bu sosyal gerçeklikle ilişkili olarak, bu gerçeklikteki sorunlara referansla gerçekleşiyor. Filmin başında erkeklerin İspanya’ya yola çıkmasının ardından, film geride kalan kadınların hayatlarına, hasretlerine, beklentilerine ve mücadelelerine odaklanıyor. Filmde, bu hayatlardaki erkek egemenliğinin ve muhafazakarlığın baskın izlerini ve bunlara karşı direnişin nüvelerini görmek mümkün. Fakat film, aynı zamanda, ezilenlerin zaferinin ancak fantezi aracılığıyla mümkün olduğuna dair (en azından) bir imada bulunuyor. Sömürüye karşı sınıflararası bir hesaplaşmanın gerçekliğin içerisinden çıkmasına imkan tanınmıyor.
Atlantics, genç hayatlara, onların arzularına ve hayal kırıklıklarına odaklanan, fakat yine de buradan bir ümit devşirmeyen, melankolik bir film. Mati Diop, kapitalizmin çeper ülkelerde yarattığı eşitsizlikleri, hayatı cansızlaştıran, ucuzlaştıran, toz içerisinde bırakan etkisini başarıyla yakalıyor.
