The Last Black Man in San Francisco, dedesinin inşa ettiği eve bir gün sahip olmayı düşleyen Jimmie’nin hikayesini anlatıyor. Jimmie (Jimmie Fails), San Francisco’nun yoksul bir köşesinde yaşayan en yakın arkadaşı Mont’un (Jonathan Majors) odasında kalmaktadır. İkili boş zamanlarını beraber geçirmekte, markette balık satmakta, bol bol hayal kurmakta ve yaşam alanlarının gittikçe daraldığı bir kentte kendilerine ait bir köşe bulmaya çalışmaktadır.
The Last Black Man, mutenalaşan bir kentte siyah, yoksul ve erkek olmanın anlamları üzerine düşünen bir film. Kentin inşasında ve tarihinde rol sahibi olan ve fakat mülksüzleştirilmiş kitlelerin kent üzerindeki hak iddiası filmin merkezi temalarından biri. Filmde, bu hak iddiası, görece bireysel ve izole hikayelerde, kişisel ait olma mücadelelerinde kendisini gösteriyor. Kimsenin geçmediği bir yol kenarında, kentlerine sahip çıkmaları için yoksul siyahlara seslenen bir papaz da Jimmie’nin dededen kalma eve yerleşme çabası da bu birleşemeyen hikayelerin tekil örneklerinden.
The Last Black Man, ırk ve sınıf hatlarıyla bölünmüş bir kentte bir aidiyet geliştirmenin sancılarını anlatan bir film. Filmin, San Francisco’daki kent politikalarını, Jimmie’nin coming of age hikayesinin arkaplanında anlatması, Jimmie’nin kentle kurduğu aidiyet hissinin değişiminin onun birey olarak olgunlaşmasıyla paralel anlatılması etkileyici olmuş. Filme tematik olarak tek eleştirim, filmin erkekliğe ve siyah erkekliğe dair söylediklerinin, sınıf ve ırk eksenindeki ana hikayeye eklemlenmesinin biraz yampiri ve derinlikten görece yoksun durması.
Görsellik olarak film çok başarılı. Her sahnenin kendi içerisindeki tutarlılığı ve derli toplu hali, her sekansı bir kısa film gibi izlenilebilir kılıyor. İlk uzun metrajlı filminde yönetmen Joe Talbot, Wes Anderson filmlerini andıran masalsı ve şiirsel bir tonu yakalamayı başarabilmiş. Filmin genç başrol oyuncuları Jonathan Majors ve Jimmie Fails, oldukça farklı kişiliklerde fakat aralarında güçlü bir dostluk ve enerji olan karakterleri harika canlandırıyorlar. Jimmie’nin babası rolündeki Rob Morgan da, sınırlı sahne süresine rağmen, özel bir alkışı hakediyor.
